Puzzle Yapmak İyileştirir

Puzzle yapmak neden iyi gelir kimilerine? Neden terapi gibidir parçaları bir araya getirip bütüne ulaşmak?  Aslında yapılmaya başlanan her puzzle yoksa hayatın bir yansıması mıdır? Hayatta karşımıza çıkan soru-sorun- karmaşık olaylar da bir puzzle mıdır aslında?

 Puzzle kelime anlamı olarak "bir yanıt bulmaya çalışmak", "bulmaca", "çok karşık bilmece veya mesele" olarak geçiyor çeşitli kaynaklarda. Puzzle kutusunu açıp da parçaları elimle karıştırdığım ilk an, elimde sanki çözmesi çok zor bir sorun yumağı tutuyor gibi hissediyorum. Yavaş yavaş, aşama aşama her bir parçayı yerine koyduğumda sanki o sorunun çözümüne bir adım daha yaklaşmış oluyorum. Çözüme giden yol, inançla başlıyor ve bu inanç ve isteğin verdiği güçle doğrudan bağlantılı olarak sabırla son buluyor.

 Bir müddet sonra puzzleın zorluğuna göre bir yerde tıkanabiliyorum. Öfkeleniyorum, neden ilerleyemiyorum diye kendime kızıyorum. Kendime inancımı sağlamlaştırmam ve biraz daha sabır göstermem gerekiyor o anlarda. Buna azim diyorlar sanırım. Saatlerce ince ayrıntılarla cebelleşirken bazen resmin bütünü gözden kaçırılabiliyor. Mutfağa gidip bir fincan çay alıp, çayı içerken derince bir nefes alıp zihni tazelemek, bakış açısını yenilemek gerekiyor. Tekrar başına döndüğümde, dinlenmiş beynimle, başka bir bakış açısından bakarak çorap söküğü gibi ilerletiyorum puzzleı. Yerine koymayı başardığım her doğru parça beni bütüne bir adım daha yaklaştırırken; sanki hayatımdaki sorunları, karmaşık olayları, çözüm bekleyen meseleleri de çözüme kavuşturmuşum, düzene sokmuşum gibi bir huzur duygusu veriyor. Son parçayı koyduğum o harika anda ise, bu huzur duygusuna bir de ortaya bir şey çıkarmış olmanın haklı gururu ve tatmin duygusu ekleniyor.