"Gizli Bahçem", beni cidden zorluyor. Puzzle yapanlar bilirler, farklı renklerden oluşan puzzleları yapmak daha kolaydır. Çok geniş alana yayılmış, aynı tondan renkleri yapmak zorlar puzzle tutkunlarını. Bu son puzzleımda böyle bir derdim çok fazla yok aslında. Tam tersine minik çiçek ve renk detayları çok fazla. Daha önce de 1500 parçalık farklı bir markanın vazoda çiçekli bir tablosunu yapmıştım. Ve aynı şekilde o da çok zorlamıştı.
Her puzzleımı yaparken, tabloyu iyice inceleyip renk geçişlerini, tonlarını ister istemez aklıma kazırım mutlaka... Fakat bu tarz çiçekli ya da ince detaylara sahip tablolarda ekstra çaba gerekiyor. Hem tablonun her bir bölümünün renk tonlarını görsel hafızama yerleştirme işini titizlikle yapmalı, hem de her bir parça grubunu dikkatle dakikalarca (belki daha uzun süreli) incelemeliyim. Kendime başlangıçta 5 günlük süre biçmiştim(parça sayısı açısından) ama şimdi 5. günde olmama rağmen puzzleın resimdeki kadarını tamamlayabildim. Masanın başında ayakta durmaktan yoruldum gerçekten. Ayakta duruyorum çünkü hem tüm parçaları ışık açısından daha iyi görebiliyorum, hem de yerleştirirken o parça oraya mı ait daha iyi emin olabiliyorum. Çünkü bu markada gördüm ki, renkleri uymasa da parça ait olmadığı yere oturabiliyor rahatça.
Puzzle yaparken bazen renk tonlarına göre gözüme ilişen parçayı denerim, bazen de tamamen boşluğun şekline göre ararım uygun parçayı. Şimdi açık mavi-beyaz tonlarını tamamlamak istiyorum ve öyle bir noktaya geliyorum ki, ayırdığım tüm parçaları tek tek deniyorum. Aynı renk tonlarının bol bulunduğu alanları tamamlamanın bir diğer çaresi budur çünkü: deneme-yanılma yolu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder