Bahar Gelmişçesine...

Nihayet tamamladım puzzleımı...

Dün akşam kızkardeşim kadar sevdiğim, yakın bulduğum canım arkadaşım, güzel kardeşim Ayşegülüm bir geldi pir geldi :)
Onun desteği olmasaydı, en çok korktuğum, hiç elimin gitmediği puzzleın sağ üst köşesinde ilerleyemeyecektim, öylece beni bekleyecekti ağaç dalıyla başladığım üst kısım. Gerçekten de en karışık en zor yeri de orasıydı tablonun. Amaaa... Bugün tüm inadım, hırsım ve kararlılığımla "bitecek bu puzzle bugün!..." diyerek bir baktım ki son parçayı koyuveriyorum...

 İlk kez bir 1000'lik puzzleda bu şekilde zorlandım diyebilirim. Ama sonuç bence bu zorlanmaya değer... Baktıkça içimde de çiçekler açıyor sanki... Bahar gelmişçesine içim pır pır ediyor ve gitsem şu sandalyede oturup çayımı yudumlarken şu kuşları izlesem diyorum kendi kendime...